*محیط را ثابت و بدون تغییر نگه دارید تا برای کودک آشنا و قابل پیشبینی باشد.
* کودک را از قبل برای هرگونه تغییر آماده کنید.
*آنچه که قرار است اتفاق بیفتد را برایش توضیح دهید.
*لیست روزانه از کارهایی که باید انجام دهد، تهیه کنید و جلوی دید کودک بگذارید (اگر قادر به خواندن نیست از تصاویر که نشان دهنده نوع عمل است استفاده کنید)
*قبل از رفتن به مکان هایی مانند آرایشگاه و یا دندانپزشکی، اتفاقی که قرار است رخ دهد را برای کودک شرح دهید.
*تا حد امکان به کودک اجازه دهید تا قبل از ملاقات با یک دوست یا خویشاوند، او را بشناسد.
*دمای اتاق خواب و اتاق بازی کودک را کنترل نمایید.
*رایحه های ناخوشایند از نظر کودک را شناسایی و تا حد امکان آن ها را رفع کنید.
*والدین کودکان اتیسم نباید کمال گرا باشند. زمانی که نیازهای کودکان به سرعت برآورده نشود، این کودکان مهارت های مقابله ای خود را گسترش می دهند و تحمل آنها افزایش می یابد.
*والدین تنها کسانی نیستند که می توانند مراقبت این کودکان را به عهده بگیرند بلکه این کودکان می توانند سازگاری با مراقبان دیگر را نیز یاد بگیرند.
*همه ی اعضای خانواده این حق را دارند که نیازهایشان را برطرف کنند و فقط نباید این برطرف کردن نیاز، به کودک اتیسم منحصر شود.
*با وجود عوامل استرس هیجانی، جسمانی و در مواقعی مالی به علت وجود یک عضو با ناتوانی مادام العمر، خانواده ها باید بر زندگی خانوادگی طبیعی تلاش کنند.