- تلفن های تماس :
- 09197061790
- 02166634409
۹ تمرین نوروپلاستیسیتی تایید شده توسط کاردرمانگران برای کمک به بهبودی پس از آسیب نخاعی
کاردرمانی ضایعه نخاعی – سیستم عصبی مرکزی توانایی قابل توجهی برای انطباق و سیم کشی مجدد دارد، فرآیندی که به عنوان نوروپلاستیسیته شناخته می شود. پس از آسیب نخاعی (SCI)، مغز و نخاع می توانند سازگار شوند، مسیرهای جدیدی ایجاد کنند و اتصالات موجود را تقویت کنند تا عملکرد از دست رفته را بازیابند.
شرکت در تمرینات هدفمند این سیم کشی مجدد را بهبود می بخشد و به افراد کمک می کند تحرک، قدرت و هماهنگی را بهبود بخشند. امروز بهترین تمرینات نوروپلاستیسیتی را برای آسیب نخاعی بررسی خواهیم کرد. در حالی که نتایج بهبودی متفاوت است، تلاش مداوم و توانبخشی سازمان یافته می تواند کیفیت زندگی را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
آشنایی با نوروپلاستیسیته در آسیب نخاعی
نوروپلاستیسیته توانایی سیستم عصبی مرکزی برای سازماندهی مجدد خود با ایجاد اتصالات عصبی جدید و تقویت مسیرهای موجود است. پس از آسیب نخاعی (SCI)، مغز و نخاع با تغییر مسیر سیگنال‌ها سازگار می‌شوند که می‌تواند به بهبودی کمک کند. این سازگاری به سایر مسیرهای عصبی اجازه می دهد تا عملکردهایی را که قبلاً توسط مناطق آسیب دیده انجام می شد را به عهده بگیرند.فیزیوتراپی ضایعه نخاعی مهرآباد شمشیری
تمرینات هدفمند این فرآیند را بهبود می بخشد و در طول زمان باعث بهبود عملکرد می شود. میزانی که نوروپلاستیسیتی می تواند باعث بهبودی شود، بر اساس شدت آسیب، ثبات تمرین و عوامل فیزیولوژیکی فردی متفاوت است.
نقش ورزش در نوروپلاستیسیته
اساس نوروپلاستیسیته تکرار است. تجارب تکراری، از جمله تمرینات و فعالیت های هدفمند، ایجاد و تقویت مسیرهای عصبی را تحریک می کند. این پتانسیل تقویت اتصالات مورد نیاز برای بازگرداندن حرکت و احساس پس از آسیب نخاعی را دارد.
با گذشت زمان، همانطور که سیستم عصبی مسیرهای خود را تقویت می کند، عملکردهایی که قبلا از بین رفته بودند ممکن است به تدریج بهبود یابند. افراد مبتلا به آسیب‌های نخاعی ناکامل، که دارای برخی از اتصالات عصبی در سطح آسیب هستند، بیشترین پتانسیل را برای تغییرات نوروپلاستیک دارند.فیزیوتراپی ضایعه نخاعی مهرآباد شمشیری
هر چه اتصالات عصبی بیشتر دست نخورده باقی بماند، احتمال اینکه سیم کشی مجدد تطبیقی از طریق نوروپلاستیسیته اتفاق بیفتد بیشتر است. برعکس، نوروپلاستیسیته در افرادی که دارای صدمات کامل نخاعی هستند، که در آن نخاع کاملاً قطع شده است، محدود است. در حالی که افراد مبتلا به آسیب نخاعی کامل ممکن است پیشرفت هایی داشته باشند، آنها اغلب بر یادگیری تکنیک های جبرانی برای افزایش استقلال تمرکز می کنند.
محققان دریافته‌اند که برخی از درمان‌ها، مانند پیوند سلول‌های بنیادی، به طور بالقوه باعث افزایش انعطاف‌پذیری عصبی پس از یک SCI کامل می‌شود، اما شواهد هنوز در حال جمع‌آوری است. ورزش نه تنها به بهبود تحرک و هماهنگی کمک می کند، بلکه می تواند از عوارض ثانویه مانند آتروفی عضلانی، انقباضات مفصلی و مشکلات قلبی عروقی در بین بازماندگان آسیب نخاعی کامل و ناکامل جلوگیری کند.
با ترکیب انواع فعالیت های هدفمند، افراد مبتلا به SCI می توانند فعالانه از بهبودی خود حمایت کرده و کیفیت زندگی کلی خود را بهبود بخشند. تمرینات زیر برای تحریک نوروپلاستیسیته و ارتقای بهبود عملکرد با به چالش کشیدن تدریجی سیستم عصبی طراحی شده اند.
بسیاری از این تمرینات مکمل یکدیگر هستند و با هم کار می کنند تا جنبه های مختلف بهبودی را پشتیبانی کنند و توانبخشی شما را بهینه کنند. در حالی که اینها به عنوان یک نقطه شروع عالی عمل می کنند، توصیه می شود با کاردرمانگر خود صحبت کنید تا بدانید کدام تمرین ممکن است برای شما مفیدتر باشد.
بهترین تمرینات نوروپلاستیسیتی برای آسیب نخاعی
۱٫ تمرینات فعال و غیرفعال دامنه حرکتی
قبل از پرداختن به توانبخشی شدیدتر، حفظ تحرک و گردش خون مفاصل مهم است. تمرینات غیرفعال و فعال دامنه حرکتی با حفظ انعطاف پذیری و ارتقای ورودی حسی به سیستم عصبی، پایه و اساس بازیابی حرکتی را فراهم می کند.فیزیوتراپی ضایعه نخاعی مهرآباد شمشیری
محدوده حرکت غیرفعال (PROM)
به طور کلی، دامنه حرکتی غیرفعال زمانی است که یک درمانگر یا مراقب، اندام های بیمار را در محدوده طبیعی خود حرکت می دهد. این امر از سفتی جلوگیری می کند، یکپارچگی مفاصل را حفظ می کند و عضلات را درگیر نگه می دارد و در صورت امکان بدن را برای حرکت فعال تر آماده می کند.
برخی از افراد ممکن است بتوانند به تنهایی با استفاده از قسمت‌های آسیب‌دیده از بدن برای حرکت دادن اندام‌های آسیب‌دیده، تمرینات غیرفعال دامنه حرکتی را انجام دهند. به عنوان مثال، افرادی که عملکرد قسمت بالایی بدنشان دست نخورده است ممکن است از دست ها و بازوهای خود برای حرکت دادن پاها و مچ پاها از طریق تمرینات غیرفعال استفاده کنند.
محدوده حرکت فعال (AROM)
برعکس، با تقویت اتصالات عصبی، افراد می توانند به طور فعال اندام خود را با یا بدون کمک تکان دهند. این حرکت به عنوان محدوده حرکت فعال شناخته می شود. این امر باعث ایجاد قدرت، تقویت مسیرهای عصبی، و افزایش کنترل داوطلبانه حرکتی می شود و آن را به گامی مهم در جهت استقلال عملکردی تبدیل می کند.
۲٫ فعالیت های تحمل وزن
هنگامی که تحرک اولیه بهبود یافت، فعالیت های تحمل وزن به بازگرداندن فشار کنترل شده روی اندام ها، تقویت استخوان ها و بهبود گردش خون کمک می کند و در عین حال بازخورد حسی را به سیستم عصبی ارائه می دهد.فیزیوتراپی ضایعه نخاعی مهرآباد شمشیری
استندینگ برد
استفاده از یک استندینگ برد به افراد اجازه می دهد تا وزن را از طریق پاهای خود تحمل کنند، تراکم استخوان را حفظ کرده و گردش خون را بهبود می بخشد. با گذشت زمان، این فعالیت همچنین به ثبات عضلات مرکزی بدن، هضم و کنترل وضعیت بدن کمک می کند که برای سلامت کلی ضروری است. 
پارالل بار
پارالل بار محیطی امن برای تمرین ایستادن، جابجایی وزن و شروع مراحل کنترل شده فراهم می کنند. این فعالیت پیشرونده اندام های تحتانی را تقویت می کند و قبل از شروع به تمرین راه رفتن اعتماد به نفس را بالا می برد. 
۳-آموزش ویژه هر فعالیت کاربردی
تکرار حرکات روزمره مسیرهای عصبی را تقویت می کند و برای فعالیت های ضروری قدرت ایجاد می کند. آموزش ویژه کار به طور مستقیم استقلال عملکردی را با تمرکز بر برنامه های کاربردی دنیای واقعی بهبود می بخشد.فیزیوتراپی ضایعه نخاعی مهرآباد شمشیری
تمرینات نشستن به ایستادن
تمرین حرکات نشستن به ایستادن قدرت و هماهنگی پاها را افزایش می‌دهد و حرکت و راه رفتن را روان‌تر می‌کند. این تمرین عضلات وضعیتی را تقویت می کند و افراد را برای تمرین راه رفتن پیشرفته تر آماده می کند. 
گرفتن و دستکاری اشیاء
مهارت های حرکتی ظریف برای استقلال به همان اندازه مهم هستند. تمرینات متمرکز بر گرفتن و دستکاری اشیا عملکرد دست را بهبود می بخشد و کارهای روزانه مانند غذا خوردن و لباس پوشیدن را آسان تر می کند.
آموزش حرکت
با استفاده از سیستم های پشتیبانی وزن بدن یا دستگاه های کمکی، افراد می توانند راه رفتن خود (الگوی راه رفتن) را دوباره آموزش ببینند و مکانیک راه رفتن را بهبود بخشند. این نوع تمرین با تقویت الگوهای حرکتی مناسب، استقامت ایجاد می کند و باعث افزایش انعطاف پذیری سیستم عصبی می شود. 
۴٫ آموزش راه رفتن
برای افرادی که سطحی از تحرک دارند، تمرین راه رفتن جزء ضروری توانبخشی مبتنی بر نوروپلاستیسیته است. تمرینات پیاده روی تعادل، قدرت و هماهنگی حرکتی را یکپارچه می کنند. فیزیوتراپی ضایعه نخاعی مهرآباد شمشیری
آموزش تردمیل
تمرین روی تردمیل با پشتیبانی از وزنه امکان گام‌های تکراری و هدایت‌شده را فراهم می‌کند. این رویکرد به سیستم عصبی کمک می کند تا مکانیک راه رفتن را دوباره بیاموزد و الگوهای حرکتی موزون را تقویت کند. 
پیاده روی روی زمین
با بهبود قدرت و تعادل، افراد به راه رفتن روی زمین با وسایل کمکی روی می آورند. این مرحله آنها را برای حرکت مستقل در زندگی روزمره آماده می کند.
۵٫ آینه درمانی
آینه درمانی به ویژه برای بازآموزی حرکت در اندام فلج که یک طرف بدن در درجه اول تحت تأثیر قرار گرفته است مفید است. با استفاده از آینه برای انعکاس اندام عملکردی، مغز حرکت در اندام آسیب‌دیده را درک می‌کند و سازگاری عصبی را ارتقا می‌دهد و کنترل حرکتی را بازیابی می‌کند. فیزیوتراپی ضایعه نخاعی مهرآباد شمشیری
بیشتر بدانیم👇👇👇
-چگونه آینه درمانی به بهبود حرکات بعد از سکته (حتی با وجود فلجی) کمک می نماید؟
۶٫ تمرینات قدرتی و مقاومتی
تمرینات مقاومتی با افزایش کنترل حرکتی و بهبود استقلال عملکردی، از انعطاف پذیری عصبی بیشتر حمایت می کنند. فیزیوتراپی ضایعه نخاعی
باندهای الاستیک
نوارهای الاستیک بدون فشار بیش از حد مقاومت ایجاد می کنند و به تقویت کنترل شده اندام فوقانی و تحتانی اجازه می دهند. 
تمرینات وزن بدن
تمرینات شنای سوئدی، بلند کردن پاها و پلانک اصلاح شده به درگیر شدن عضلات هسته ای بدن و تثبیت تنه کمک می کند و کنترل و تعادل کلی را بهبود می بخشد.
وزنه ها یا وسایل بدنسازی مقاومتی
برای کسانی که می‌توانند با خیال راحت از آنها استفاده کنند، وزنه‌ها و وسایل باشگاهی مقاومتی فرصت‌های تقویت پیشرونده، افزایش استقامت و ثبات را ارائه می‌دهند.
۷٫ تمرینات تعادل و ثبات هسته
تعادل برای همه اشکال حرکت بسیار مهم است. این تمرینات باعث ایجاد کنترل وضعیتی و کاهش خطر افتادن می شود.فیزیوتراپی ضایعه نخاعی
آموزش تعادل نشسته
تمرینات تعادلی در وضعیت نشسته، پایداری را بهبود می بخشد، به ویژه برای کاربران ویلچر با قدرت عضلات مرکز محدود. تقویت عضلات مرکزی از طریق تمرینات نشستن کنترل شده، هماهنگی و وضعیت بدن را بهبود می بخشد.
تمرینات توپ سی پی
تمرینات تعادلی با توپ، چندین گروه عضلانی را برای ایجاد تعادل پویا درگیر می‌کند و پوسچر بدنی صحیح را ایجاد می کند. 
۸٫ آب درمانی
درمان مبتنی بر آب یک محیط کم فشار را برای تمرینات حرکتی و قدرتی فراهم می کند. شناوری آب از حرکت پشتیبانی می کند و در عین حال خطر آسیب را کاهش می دهد.
پیاده روی در آب
راه رفتن در آب مقاومت و ضربه را به حداقل می رساند و در عین حال الگوهای حرکتی مناسب را ترویج می کند. 
ایجاد مقاومت
مقاومت در برابر آب کنترل و استقامت عضلانی را بدون وارد کردن فشار بیش از حد به مفاصل افزایش می دهد.
تمرینات شناوری و پا دوچرخه
شناور شدن و پا دوچرخه زدن می تواند گردش خون، انعطاف پذیری و قدرت را در اندام تحتانی بهبود بخشد و به بازگرداندن حرکت پا در یک محیط کنترل شده کمک کند.
۹٫ تجسم و تمرین ذهنی
حتی زمانی که حرکت فیزیکی محدود است، تمرینات ذهنی می توانند مسیرهای عصبی را تقویت کرده و بهبودی را افزایش دهند.
تصویرسازی هدایت شده
با تصور حرکت، افراد می توانند مسیرهای عصبی مشابهی را به عنوان حرکت واقعی فعال کنند و ارتباطات عصبی را حتی زمانی که تحرک محدود است، تقویت کنند.
ذهن آگاهی و توجه متمرکز
تکنیک های ذهن آگاهی، اضطراب را کاهش داده و آگاهی بدن را بهبود می بخشد، تمرینات کاردرمانی را تکمیل کرده و انگیزه را افزایش می دهد.
نتیجه گیری
تمرینات مبتنی بر نوروپلاستیسیتی پس از آسیب نخاعی راهی برای بهبودی برای افراد ارائه می دهد. به طور خاص، با ترکیب راهبردهای مبتنی بر حرکت، حس و شناخت، افراد می توانند پتانسیل توانبخشی خود را به حداکثر برسانند.
کلید موفقیت ثبات است – درگیر شدن در یک روال تمرینی سازمان یافته و شخصی‌شده باعث افزایش انعطاف‌پذیری عصبی می‌شود که منجر به بهبود در حرکت، هماهنگی و استقلال می‌شود. با گذشت زمان و صرف وقت، این تمرینات می توانند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی و قابلیت های عملکردی را افزایش دهند.
با کاردرمانگر خود صحبت کنید تا بیشتر بدانید که کدام تمرینات نوروپلاستیسیتی می تواند برای شما بعد از آسیب نخاعی موثرتر باشد.
