اهداف درمانی این کودکان بهبود عملکرد جسمی و کیفیت زندگی آنها می باشد تا از این طریق مشکلات ثانویه از قبیل دفورمیتی (بد شکلی های) مفصلی و کانترکچر (کوتاه شدگی) بافت نرم را تا حد امکان کاهش داده تا نیاز به جراحی در آینده نباشد یا آن را به تعویق بیندازد.
عمده ترین درمان این کودکان کاردرمانی، گفتاردرمانی، دارودرمانی و جراحی می باشد که کاربرد هر کدام از این درمان ها بسته به نیاز و شرایط بیمار بوده و در ادامه توضیح داده می شود.
کاردرمانی: جهت بهبود عملکرد و افزایش توانایی مراقبت از خود از طریق افزایش دامنه حرکتی، تعدیل تون عضلانی،افزایش کنترل حرکتی و هماهنگی و بهبود قدرت و تحمل عضلانی؛ همچنین کاردرمانی در زمینه ی آموزش عملکرد حرکتی ظریف دست ها، آموزش فعالیتهای روزمره زندگی، تجویز اسپلینت و بریس و وسایل کمکی نیز فعالیت می نماید.
همچنین کاردرمانی ذهنی برای آن دسته از این کودکان که دچار اختلالات ذهنی و شناختی می باشند، مورد استفاده قرار می گیرد.
گفتاردرمانی: بر روی درمان اختلالات گفتاری کودکان CP از جمله آموزش کنترل حرکات فک ، زبان ، لبها و کام نرم به اضافه ی آموزش مهارتهای فهم و تولید صدا و آواسازی فعالیت می نماید.
دارو درمانی: عمدتا برای کنترل تشنج کودکان CP که دچار تشنج می باشند، داروهای شل کننده عضلانی، بوتاکس و داروهای تقویتی برای این کودکان می باشد.
جراحی: برای اصلاح کوتاهی های عضلانی و بد شکلی های مفاصل انجام می گیرد.